Het lezen van water

31 dec Het lezen van water

Ik ben net begonnen met lezen van Tristan Gooley’s “How to read water”: over onder andere hoe je als navigator gebruik kunt maken van de waarnemingen van deining en golfslag.

Ooit – in de tachtiger jaren van de vorige eeuw – voer ik met Glenans Irish Sailing Club langs de Ierse Westkust toen we bij het naderen van Clare Island overvallen werden door dichte mist. Dit was lang voor de introductie van GPS. Decca bestond al wel maar werd toen vooral door vissers gebruikt, wij hadden het niet aan boord. Wij besloten rustig door te zeilen met een oog op de dieptemeter. Onze koers zou ons ten Oosten van Clare Island brengen en het idee was om de Atlantische deining goed in de gaten te houden. Achter het eiland buigt de deining namelijk om, om halverwege op de – eveneens afgebogen – deining van de andere zijde te botsen. Zodra we dat patroon van elkaar kruisende golven herkenden wisten we dat we halverwege de Oost-kant van het eiland zaten en konden we een Zuid-Westelijke koers sturen tot het ondiep genoeg was om het anker te laten vallen. Eenmaal op de ankerplek konden we ook het strand zien en wisten we zeker dat we goed zaten.

Even later ging de bijboot overboord en konden we het eiland gaan verkennen, inclusief een mooie wandeling naar de top van Knocknaveen (met 218 m het hoogste punt van het eiland) en een bezoek aan Grace O’Malley’s Castle. De mist was inmiddels opgetrokken.