15 apr Kees, je boot zinkt!
Ik was thuis, in Wolfheze, toen ik een telefoontje kreeg van de havenmeester in Harlingen: “je boot is zinkende”. Gelukkig voegde hij daar even later aan toe “maar het gaat wel heel langzaam”.
Het begon net voorjaar te worden, het ijs van de vorstperiode was al aardig gesmolten.
Gelukkig kon ik meteen de aanhanger van de buurman lenen en met aanhanger achter de auto ging ik op weg naar Harlingen. Dat van die aanhanger was een dilemma: met aanhanger ben je langzamer, maar zonder aanhanger kan je bijna niets meenemen. De boot ligt in de Noorderhaven, dus op zout, en spullen doordrenkt met zout water wil je echt niet in je auto hebben als je er nog een paar jaar mee wil kunnen blijven rijden. Die aanhanger is thermisch verzinkt en kan wel tegen zout. Plus hij is goed schoon te spoelen als-ie weer leeg is.
Als je weet dat je boot langzaam volloopt duurt een rit van bijna twee uur erg lang en dan spoken er allerlei akelige beelden door je hoofd. Uiteindelijk in Harlingen bij de boot bleek het toch wel mee te vallen: het had veel erger gekund. De boot dreef nog. Maar de kajuitbanken en kooien stonden al wel onder water. Eerst dacht ik aan pompen: dat kan op mijn boot immers vanuit de kuip, daarvoor hoef je niet naar binnen. Maar toen bleek dat Wiebe (prof. Ir. Wiebe Draijer, ontwerper van mijn boot) jaren geleden toch gelijk had: een angstig bemanningslid met een puts is vele malen effectiever dan datzelfde bemanningslid aan een (hand)pomp. Met laarzen aan kon ik op de banken staan zonder nat te worden (het water was nog erg koud!) en binnen een uur had ik de kajuit leeggehoosd.
Oorzaak
Toen kon ik ook op zoek naar de oorzaak van de lekkage: er liep een grijze PVS buis van de wasbak naar de huiddoorvoer. Weliswaar met een afsluiter op de huiddoorvoer, maar die was helaas open blijven staan. Gewoon dom, vergeten te sluiten na het laatste tochtje! Het water in de PVC buis was bevroren geraakt en had de buis kapot gedrukt. Gelukkig zat er slechts een barst in, die na de dooi weer een beetje teruggeveerd was – daardoor lekte het slechts langzaam.
Daarna kwam de meest vervelende klus: alle inventaris die op de banken of daaronder lag moest de boot uit, de aanhangwagen in, thuis uitgespoeld (het zout eruit!) en gedroogd. En dat is nogal wat: natte kussens, zeilen, lijnen, gereedschap, reserveonderdelen, kommaliewant, voorraden …
Sensoren die een waarschuwing op de telefoon geven
Ik ben de havenmeester dankbaar voor zijn oplettendheid. Maar hoe oplettend een havenmeester ook is, een boot moet al een stuk dieper liggen voordat het opvalt. Als ik een sensor aan boord had gehad, die via mijn smartphone een waarschuwing had afgegeven, dan was ik veel eerder gewaarschuwd en had ik niet de hele boot leeg hoeven halen om de inventaris thuis te spoelen en te drogen…
Zo’n sensor is er nu, als onderdeel van een compleet beveiligingssysteem voor je boot: de SmartBoat One van het Noorse Sensar Marine.
Bij beveiliging voor je boot ben je vaak vooral geneigd te denken aan diefstal, maar de
risico’s die je kunt inperken gaan veel verder: naast diefstal kun je ook het risico van zinken, het risico van losslaan (met aanvaring of aan de grond lopen tot gevolg), het risico van vorstschade en het risico van stroomuitval inperken. De SmartBoat One van Sensar Marine heeft sensoren die dit allemaal in de gaten houden: een GPS voor onverwachte verplaatsingen van de boot waarschuwt voor diefstal (GeoFence), een bewegingssensor voor zware zeegang waarschuwt voor versleten landvasten, twee temperatuursensoren waarschuwen voor bevriezingsrisico, een waterstand sensor en een registratie van ongewone activiteit van de bilgepomp waarschuwt voor lekkages en een dubbele
spanningsmeter bewaakt de staat van zowel motor accu als lichtaccu aan boord. Het systeem zelf kan 40 dagen zonder stroom en werkt zowel op 12 V als op 24 V.
Kees Koek.
(gepubliceerd in Drietand 2021-2 van de Nederlandsche Vereeniging van Kustzeilers)
Bekijk de Smart Boat One
Geen reactie's